صدای بلند یه شوت و بعد دی دی دی دیم دیییییییییییییییییییییییییییم! (امیدوارم با دیدن عکس پایین متوجه این موسیقی شده باشید!)
هیچ وقت یادم نمیره جمعه هایی که خونه ی مادربزرگ جمع بودیم و پخش همین موسیقی کافی بود تا همه (یعنی حدود بیست تا نوه ی ? تا ??ساله+ بزرگترها البته!) از هرگوشه و کنار اون خونه ی بزرگ و قدیمی جمع بشن یه جا و چهارچشمی خیره بشن به صفحه ی بزرگِ تلویزیون کنسولی خونه ی مادربزرگ...
کارتون فوتبالیست ها برای خیلی از ماها خاطره است? یه خاطره ی مشترک از فوتبال های تموم نشدنی! بازیکنانی با چشمهای سوپر درشت? شوت های برق آسا و دیوار تَرَک انداز! حرکات آکروباتیک و برگردون های خفن! و البته زمین های فوتبالی ارتجاعی! زمین هایی که گاهی از این سر تا اون سرش سیم ثانیه طول میکشید! و گاهی هم باید ادامه اش رو در قسمت های بعدی میدیدیم!!
حتما میدونید که این خاطره یک خاطره ی تقریبا جهانیه! کارتونی که ما به اسم فوتبالیست ها میشناسیم در کشور محل تولدش و خیلی کشورهای دیگه به "کاپیتان سوباسا" معروفه (البته بعضیها اسم شخصیت اولش رو تغییر دادن و اون رو بومی کردن مثل عربها که سوباسا رو به ماجد میشناسن!)
این مجموعه هم مثل خیلی کارتون های دیگه برگرفته از داستان های مصور و دنباله داریه که قبلا در یکی از مجلات کمیک ژاپن چاپ میشده و بعد تبدیل میشه به انیمیشن. مجموعه کمیک "کاپیتان سوباسا" در چهار سری نوشته شده و سری چهارمش هنوز هم ادامه داره (یعنی از سال ???? تا الان!) کارتونش هم همین طور! ( حالا حساب کنید چند نسل از ژاپنی ها و غیر ژاپنی ها رو الاف خودش کرده!)
حتما شنیدین که زیدانِ فرانسوی تحت تاثیر این کارتون فوتبالیست شده به این لیست اضافه کنید فرانچسکو توتی، کریستین ویری و دل پیروی ایتالیایی ، فرناندو تورس اسپانیایی و البته کلی بازیکن ژاپنی رو! همونایی که دیروز بچه بودن و میخ! پای دیدن کارتون فوتبالیست ها، درست همون روزهایی که تیم فوتبال ایران، قهرمان آسیا بود و به قول آقای همسر، ژاپنی ها به توپ میگفتن دیب دمینی (سیب زمینی!)، حالا همون بچه های دیروز، بازیکنان امروز تیم فوتبال ژاپن هستند تیمی که با سرمبیگری یک مربی بومی با اقتدار به مرحله ی دوم جام صعود میکند و از سر بدشانسی و کم تجربگی در پنالتی میبازد و حدف میشود! و باز هم درست همین روزهایی که تیم ملی ما با کلی افه و ادعا، درگیر خاله زنک بازی مسئولانش و قرتی بازیه بازیکنانشه.
از افسانه تا واقعیت راه درازی نیست، امروز دیگه کسی به آرزوهای سوباسا و دوستاش نمیخنده. ژاپنیها دیگه آدم های کوتاه قدی نیستند. منتظر روزی باشید که دیگر چشم بادومی هم نباشند!
